Kamery termowizyjne

Kamery termowizyjne służą do bezkontaktowych pomiarów temperatury obiektów, urządzeń, instalacji i procesów. Kamery termowizyjne, w przeciwieństwie do noktowizji czy kamer IR, nie potrzebują do działania żadnego źródła światła. Kamery termowizyjne wykorzystują promieniowanie emitowane przez każdy obiekt posiadający temperaturę wyższa niż temperatura zera bezwzględnego (-273°C). Wartość wypromieniowanej energii rośnie wraz ze wzrostem temperatury obiektu. Promieniowanie to jest niedostrzegalne przez ludzkie oko – promieniowanie widzialne zawiera się w zakresie długości fal od 400 nm do 800 nm. Kamery termowizyjne pracują na niewidzialnych dla ludzkiego oka długościach fal od 8 do 14 µm. Zadaniem kamer termowizyjnych jest skupienie energii promieniowania poprzez układ optyczny na detektorze i zobrazowanie temperatury w postaci termogramu. Kamery termowizyjne nie służą zatem jedynie do obserwacji, ale także do pomiaru temperatury i obrazowania rozkładu temperatury obiektu, urządzenia czy procesu. Kamery termowizyjne można podzielić na kamery termowizyjne ręczne i stacjonarne kamery termowizyjne do zabudowy na instalacji.

Ręczne kamery termowizyjne służą przede wszystkim do diagnostyki urządzeń i instalacji. Kamery termowizyjne widząc podwyższoną temperaturę wskazują miejsca anomalii. Takie kamery wykorzystywane są przez służby utrzymania ruchu w celu kontroli między innymi instalacji elektrycznych, sieci ciepłowniczych, zaworów, transformatorów, silników. Ręczne kamery termowizyjne znajdują także zastosowanie w budownictwie (audyty energetyczne - izolacja termiczna budynków) czy medycynie.

Stacjonarne kamery termowizyjne to zaawansowane systemy pomiarowe do monitorowania temperatury różnych procesów.